Nicole, stress en burn-out coach aan het woord

Nicole haar antwoord op het verhaal van Eddy Van Assche

Als ik het verhaal van Eddy hoor, merk ik meteen een paar belangrijke elementen op: 

Eddy en zijn vrouw hebben beiden een goed evenwicht gevonden in zowel hun praktijk- als privéleven.
Wat helpt, is het feit dat het beiden ervaren mensen zijn die al even meedraaien. En dat ze aanvaarden wie ze zijn en wat ze wel en niet kunnen.
Algemeen gezien, zijn er onnoemelijk veel factoren die voor verhoogde stress kunnen zorgen. Er wordt van een zelfstandig hulpverlener (wat een tandarts in se is) veel draagkracht en organisatie gevraagd. De balans is kwetsbaar, zowel bij jonge als ervaren tandartsen. Hun streefdoel is kwaliteitsvol werk te leveren, zoveel mogelijk patiënten te helpen, wat dikwijls leidt tot een werkdruk met weinig mogelijkheden tot ontspanning. Het inschakelen van een assistente , het optimaliseren van de organisatie, de praktijk is vaak een hulpmiddel. Groepspraktijken bieden hierbij wat meer ruimte,  taken worden onderling verdeeld en verschillende kosten worden gezamenlijk gedragen. 

• Verwijs je snel genoeg door naar een specialist of heb je de neiging alles zelf te willen oplossen?
• Hoe bevlogen ben je in wat je doet? Kan je jouw capciteiten volledig inzetten? Kan je voldoende autonoom werken en beslissen?
• Zit er voldoende structuur in de organisatie van de (groeps) praktijk? Is alles bespreekbaar?
• Hoe zit het met het financiële plaatje? Wegen je afbetalingen zwaar door en kan je je het amper veroorloven om in vrije tijd te investeren? Heb je ruimte binnen je budget om assistentie in te schakelen? Is je assistente ziek, maar blijven de loonkosten doorlopen? Heb je een noodplan voor vervanging? 
• Is je gezinsdruk te combineren met je praktijk? Heb je nog extra zorgfactoren (zieke ouders of kinderen bijvoorbeeld)?
• Storende factoren als : teveel mail- en telefoonverkeer, steeds een volle wachtzaal kunnen het stressniveau doen stijgen.
• Zit de sfeer in je (groeps)praktijk goed? Een sfeer van “het glas half vol” en voor elkaar zorgen geeft energie, maar een negatieve ingesteldheid zorgt voor gelatenheid en ontevredenheid binnen het team.

Nicole’s ervaring leert dat tandartsen vaak perfectionisten zijn: ze willen hun beroep kwaliteitsvol uitoefenen en hun patiënten het allerbeste van zichzelf geven. De valkuil is hier echter, dat ze teveel van zichzelf geven. En daardoor voor zichzelf niets overhouden.

Haar raad is dan ook om voor jezelf uit te maken waar de grens van jou kunnen ligt. Daarnaast zijn er ook de grenzen van jouw eigen context die bepalen wat kan en wat niet kan. Het is niet altijd gemakkelijk om dit te aanvaarden. Het is menselijk om het liever anders te zien. Maar de sleutel tot zelfbescherming ligt toch net daar: in de herkenning en aanvaarding.

Als tip geeft ze mee om eens de tijd te nemen om al je activiteiten op te schrijven en op ‘de balkmetafoor - www.balkmetafoor.be’ te zetten. Wat doe ik zoal op een dag, week, maand, … qua werk, sport, bijscholing… ? Hoeveel tijd heb ik voor mijn gezin? Voor mezelf? Voor mijn partner?

Zo krijg je een overzicht van energiegevers – en vreters en kan je waar nodig en mogelijk wat zaken in je leven aanpassen om het evenwicht te herstellen. 

Conclusie

Zoals in elk beroep, is het vinden van een goed evenwicht uiterst belangrijk. Voor een tandarts spelen vooral de factoren zelfkennis en -zorg, organisatie, een goede communicatie en bevlogenheid mee.
Zie je door het bos de bomen niet meer? Verwijs door, zoek hulp (voor je praktijk of voor jezelf) en weet dat niemand alles alleen kan of doet.